Začeci varvarinskog pozorišta datiraju početkom 1900. godine. Na otvaranju poljoprivredne izložbe 1906. godine održana je možda prva pozorišna predstava.
Treba posebno naglasiti činjenicu da je varvarinsko Diletantsko pozorište "Kursula", priredilo, u čast izložbe, pozorišnu predstavu "HAJDUK VELjKO", što pokazuje da je Varvarin te 1906. godine imao Diletantsko pozorište.
Godine 1910., povodom 100-godišnjice bitke na Varvarinskom polju, (kada je u Varvarin dolazio njegovo veličanstvo Petar Karađorđević, u kraljevoj sviti bili su prestolonasledik Aleksandar i Kraljević Đorđe; predsednik Skupštine Nikola Pašić i ađutant pukovnik Šturm; Zečević, ministar Milovanović; ruski otpravnik poslova Murajev i ruski Marinski poručnik sa krstarice Rurika) izvedena je repriza date predstave, sa istim glumcima.
Dolaskom Cincara, pozorišne predstave su dobile na značaju, jer da bi ostvarili bogatstvo, Cincari su morali da ulažu u kulturu pa su organizovali dolazak mnogih glunaca, pevača, igrača.....
Posebno mesto zauzimaju kafedžije. Prostranim kafanama, kakva je bila Kojina kafana , Sukina kafana, dovodili su izvođače sa lakim komadima, da bi privukli što više gostiju.
Branko Vasić „SUKA", iz prostrane sale hotela "Beograd" (današnji stari bioskop), prelazi u strogi centar u crkvenu kafanu (na mestu današnje robne kuće). To koristi KUD i preuzima hotel Beograd, pa tako počinje rad ozbiljnih pozorišnih predstava. Igrane su:
ĐIDO, ZULUMĆAR, SEOSKI KMET, DEVO JAČKA KLETVA, komadi iz seoskog života sa pesmom i folklorom , što je privlačilo veliko interesovanje publike. Tražila se karta više za predstavu. Događalo se da je više bilo publike bez ulaznica nego u sali. Drugi svetski rat nije zasmetao i dok je na frontu gruvalo ratno stanje, u Varvarinu su održavane antiratne predstave.
Posle Drugog svetskog rata pozorište dobija svoje ime - „ABRAŠEVIĆ". Spremani su pozorišni komadi Nušića, Sterije, Sremca i mnogih drugih domađih i stranih dramaturga.
Glumci koji su obeležili period uoči Drugog svetskog rata pa sve do 1960 godine:
Milivoje Miladinović "Đusalo”
Mirko Miladinović
Stanoje Miladinović
Srba Miladinović
Aleksandar Miladinović
Staša Prokić
Dragan Todorović
Dragan Ivanović "Pikoš"
Mile Ž ivanović
Borivoje Čabrić
Bole Mitić
Nenad Vasović
Momčilo Čabrić
Sija Čabrić
Moša Dimitrijević
Radmila Dolić
Mirjana Tasić
Rada Lukić
Ljubica Grahovac
Jela Marković
Ljubica Ilić
Nada Ristić
Ljubica Simić "Kaćuša".
Lane Popović
Ljubinka Dimitrijević
Ljubica Svrzić
Života Spasić
Petar Pavlović
Vlada Gašparčić, slovenac
Vlada makedonac
Mika Nešić
Šezdesetih godina varvarinsko pozorište naglo prestaje sa radom, zbog odlaska starih glumaca a i kadar koji je vodio kulturu nije bio zainteresovan. Godine 1988. izgrađen je Dom kulture, ali insistiranje omladine da proradi pozorište, ostalo je bez uspeha. Prva značajnija predstava posle dužeg perioda, održana je 1989. godine predstavom "Autobiografija" B. Nušića, kao kolaž sa pesmom i folklorom, koju je režirao glumac Dušan Jovanović Duka. Učestvovali su:
Srba Blagojević, Vojkan Pavić, Zoran Obradović, Aleksandar Vasić, Olivera Marković, Ljiljana Simić i drugi.
Dolaskom za direktora Doma kulture, Dragice Dakić, se situacija menja suštinski, angažuju se pozorišta iz Beograda, Niša, Kruševca, što označava niz događaja uz opšte odobravanje građana.
Pozorište se obnavlja dolaskom za upravnika Doma kulture Toplice Simića. Godine 1989. ponovo režiju preuzima kruševački glumac Dušan Jovanović Duka predstavom "Banović Strahinja".
Prvak Kruševačkog pozorišta Milija Vuković nastavlja sa režijom "Ivkove slave", koja je izvođena preko 10 puta u Varvarinu. Na gostovanjima u Pirotu, Boru, Kruševcu, Paraćinu, Ćupriji i raznim festivalima pred punim gledalištem doživljavali su zaista velika priznanja. Izvođenje predstava "Kidaj od svoje žene, "Kidaj od svoga muža", "Balkanski Špijun", režiraju eminentni reditelji: Klečak, doktorirao režiju u Parizu, Milan Plećaš, profesor na fakultetu u Prištini, kao i glumac kruševačkog pozorišta Marinković Dragan.
Glumci-amateri koji su nosioci navedenih predstava:
Suzana Jovanović, Lidija Stevanović, Vesna Čabrić, Slađana Mitić, Saša Vesić, Ilija Vesić, Predrag Stanković, Zoran Obradović, Vojkan Pavić, Zoran Nestorović, Dragan Petrović, Dragan Ilić, Dragan Milojević, Života Ignjatović, Aleksandar Vasić, Darko Mitić i ispicijent Vesna Petrović.
Od 5. 11. 1999., do 11. 10. 2001. godine, po bombardovanju Jugoslavije, Prištinski Univerzitet umetnosti bio je premešten u Varvarin, pa je cvetala saradnja studenata i amatera iz Varvarina.
Kompletne predstave muzičke, slikarske i pozorišne akademije, označavale su nešto vrhunsko u domenu umetničkog dostignuća. Varvarin je zaista izgledao drugačije, značaj su mu davali studenti (od 200 do 300 studenata) uz druženje varvarinske omladine u punim kafićima, prodavnicama, što je bilo prožeto nekom tajanstvenom veselošću, kako je samo mladost mogla da pruži.
Današnjih dana, nažalost pozorište u Varvarinu gotovo i da ne postoji. Zašto? . . .